PIELGRZYMKA DO ZIEMI śWIĘTEJ - IZRAELA 2008 ROK

Opisane przez ks. Grzegorza Kortasa, 8 - 18 października 2008 roku •

drukuj




W dniach od 8 - 18 października 2008 roku odbyłem pielgrzymkę samolotem do Ziemi Świętej czyli Izraela. Nie był to wyjazd rowerem, ale jest to tak wyjątkowe miejsce, że postanowiłem zamieścić tutaj jej opis. Zapraszam do lektury, a szczególnie do oglądania zdjęć z opisami.



Kaszuby




Jeżeli chcesz mieć na bieżąco podgląd na zdjęcia to wystarczy otworzyć Galerię Izrael samolotem. Zdjęcia są opisane więc łatwo je odnaleźć. Jeżeli ktoś chciałby posłuchać muzyki w czasie czytania opisów czy oglądania zdjęć to może nacisnąć w menu Podkład z piosenkami religijnymi lub Rockowy podkład muzyczny. Otworzy się nowe okno z kilkoma zdjęciami i muzyka zacznie odtwarzać się automatycznie. Można nacisnąć okno equelizera w prawym dolnym rogu i wybrać piosenkę lub zatrzymać odtwarzanie. Życzę dobrych wrażeń.

Relacja z pielgrzymki

Opisane przez ks. Grzegorza Kortasa, 8 - 18 października 2008 roku • Pielgrzymka samolotem


Dzień pierwszy

Warszawa - Zurich - Tel Awiw - Domus Galilaeae (07.11.2008)

W samolocie Po wylocie z Warszawy przesiadamy się w Zurichu na samolot do Tel Awiwu. Na miejscu jesteśmy o g. 4.00. Z lotniska autobusem, który będzie nas woził po Izraelu, udajemy się do Domus Galilaeae. Dojeżdżamy o g. 7.00. Tam uroczyście nas witają. To będzie nasza baza wypadowa po Galilei. Jemy śniadanie. Kto chce idzie się położyć. Później obiad.


Domus Galilaeae

To nowoczesne centrum formacyjnego, na studia i rekolekcje Drogi Neokatechumenalnej. Ośrodek usytuowany jest powyżej Sanktuarium Błogosławieństw, w pobliżu szczytu góry znanej jako Góra Błogosławieństw. Znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Jeziora Galilejskiego, nad doliną Tabgha, miejscem pierwszego rozmnożenia chleba, i Kafarnaum. Półtora kilometra dalej, można znaleźć starożytne ruiny Korozain. Te ruiny odkryte zostały w ostatnich latach. Wznosi się niedaleko drogi która w dawnych czasach łączyła Korozain i Kafarnaum, na brzegach tego jeziora. Budowę rozpoczęto w styczniu 1999 pod kierownictwem hebrajskiego architekta, Dana Mochly z Haify, we współpracy z argentyńskim architektem, ks. Danielem Cevilanem. Odpowiedzialnym za techniczną stronę budowy, jest ks. Ewald Randl, austriacki inżynier i profesor inżynierii w Graz, a za koordynację prac: Jose Vincente Sandino architekt kolumbijski. Budynek opracowany jest na trzech różnych poziomach, jakby tarasach, schodzących w dół do jeziora. Na dwóch niższych tarasach znajduje się 100 pokoi, każdy z dwoma łóżkami, czyli razem 200 miejsc, wraz z prywatną łazienką, klimatyzacją, i niezależnym ogrzewaniem. Wszystkie pokoje zwrócone są na jezioro i mogą być używane jako miejsce medytacji i odpoczynku. Góra Błogosławieństw


Góra Błogosławieństw

Miejscem, z którym tradycja wiąże Jezusowe „kazanie na górze", jest wzniesienie, górujące nad Jeziorem Genezaret na wysokości 150 m. Jest w tym nauczaniu Chrystusa modlitwa „Ojcze nasz", są zalecenia: „nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi" i „nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni", jest i obietnica: „proście, a będzie wam dane". W tych wersach Pisma Świętego chrześcijanin znajduje wskazówki, którymi winien się kierować codziennie.

Sanktuarium na Górze Błogosławieństw zbudowane jest na planie ośmiokąta, w nawiązaniu do liczby błogosławieństw. Pod kopułą znajduje się osiem okien, których witraże zawierają łacińskie teksty błogosławieństw.


„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.

Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.

Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.

Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was.

Domus GaliaeaeCieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami" (Mt 5, 3-12)

Na Górze Błogosławieństw 24 marca 2000 r. Ojciec Święty na Górze Błogosławieństw odprawił Mszę św. dla młodzieży z całego świata. Do licznie przybyłych młodych Polaków Jan Paweł II powiedział: „Wasza obecność tutaj sprawia mi dużą radość. Jest to jakiś znak nadziei dla naszej Ojczyzny".





Pokaż Izrael na większej mapie



Dzień drugi

Góra Karmel (08.11.2008)

Udajemy się na Górę Karmel.


Góra Karmel

Widok z Góry KarmelPasmo Karmelu i znajdująca się w pobliżu dolina rzeki Kiszon są według przekazu Księgi Królewskiej i tradycji miejscem działalności Eliasza, a także przebywania jego ucznia i następcy, Elizeusza. Tradycja, zwłaszcza wiele grot znajdujących się w tym terenie, identyfikuje z pobytem w nich Eliasza, natomiast sąd Boży, na który Eliasz wezwał proroków Baala (1 Krl 18, 26-40) miał mieć miejsce na południowo - wschodnim krańcu pasma górskiego, w miejscu, które zwane jest el-Muhraqa (po arabsku: ofiara). Na wzniesieniu górującym nad żyzną doliną Ezdrelon znajduje się karmelitański klasztor w Muhraqa, w miejscu upamiętniającym walkę Eliasza w obronie kultu prawdziwego Boga. W kościele klasztornym na szczególną uwagę zasługuje tabernakulum, na którym przedstawiony jest Eliasz, siedzący pod palmą i otrzymujący z rąk anioła podpłomyk, mocą którego będzie mógł dojść do świętej Góry Horeb (por. 1 Krl 19, 4-8).


Już po zachodzie słońca wracamy do Domus Galilaeae.


Dzień trzeci

J. Galilejskie -Tabgha, Kościół Prymatu Piotra - Nazaret - Kana Galilejska (09.11.2008)

Jemy śniadanie i autobusem udajemy się nad jezioro Galilejskie do kościoła Prymatu Piotra. Odprawiamy Mszę św.


Kościół Prymatu - Tabgha

TabghaW tym miejscu Jezus miał ukazać się po raz trzeci po zmartwychwstaniu. Kościół wznosi się na nadbrzeżnej skale, na której pielgrzymi czcili pamięć drugiego cudownego połowu ryb, oraz prymatu, jakiego Jezus udzielił św. Piotrowi.


Następny miasto to Nazaret. Jesteśmy w domu Józefa i w Bazylice Zwiastowania. Obiad jemy w restauracji arabskiej Holy Land.


Nazaret

(arab. En-Nasira, hebr. Nazerat) - miasto w Galilei w Izraelu. Zajmuje naturalny amfiteatr na stokach wzgórz od północy ograniczających dolinę Ezdrelon. Jego stale rozwijająca się ku wschodowi dzielnica żydowska zamieszkana przez emigrantów nosi nazwę Nazaret Illit (tzn. górna). Mieszkańcy Nazaretu są muzułmanami, żydami i chrześcijanami różnych tradycji. Nie było wymieniane w Starym Testamencie. Nie znają go też ani Talmud, ani Józef Flawiusz. Jest ojczyzną Maryi, matki Chrystusa. To tutaj wg przekazów ewangelicznych miało miejsce Zwiastowanie. Do Nazaretu powrócili po pobycie w Egipcie małżonkowie Józef i Maryja wraz z małym Jezusem. Zamieszkali na terenie obecnego kościoła św. Józefa. W podziemiach znajduje się grota domu Józefa, a w niej babtysterium. Pan Jezus przebywał w tym mieście, wówczas jeszcze mało znaczącej osadzie, do czasu podjęcia się publicznej działalności, którą rozpoczęły chrzest w Jordanie z rąk Jana Chrzciciela i przeniesienie się do Kafarnaum.Jezioro Tyberiadzkie

Przez swe położenie geograficzne Nazaret był idealnym miejscem, aby chronić lata życia ukrytego Syna Bożego, z dala od "międzynarodowej trasy" Via Maris, która przebiegała w odległości ok. 10 km na południowy-wschód. Z dala od zgiełku światowego, w niewielkiej dolinie otoczonej górami, dokonały się tajemnice naszego zbawienia: Zwiastowanie i Wcielenie, tu uświęcając życie rodzinne wzrastał Zbawiciel.


W Kanie Galilejskiej małżeństwa odnawiają swoje przyrzeczenia. Wielu kupuje wino.


Kana Galilejska

Tabgha widok kościoła Prymatu PiotraKościół Cudu został wzniesiony przez oo. franciszkanów na ruinach domu, który wiązano z pierwszym cudem Jezusa, czyli przemianą wody w wino na weselu. Jezus raz jeszcze dokonał cudu w Kanie. Przyszedł do Niego urzędnik królewski z prośbą o uzdrowienie dziecka, umierającego w Kafarnaum. On jedynie powiedział: "Idź, syn twój żyje" i w tym momencie chłopca opuściła gorączka. Oddalona zaledwie o 8 kilometrów od Nazaretu Kana Galilejska, nosząca dziś nazwę Kafr Kanna, ma ok. 5 tys. mieszkańców. Większość stanowią chrześcijanie, drugą pod względem liczebności grupę stanowią muzułmanie.


Wracamy do Domus Galilaeae na przepyszną kolację.


Dzień trzeci

Kafarnaum - Jezioro Galilejskie - Dalmanuta (10.11.2008)

Po śniadaniu wyjazd do Kafarnaum gdzie znajdują się ruiny domu Piotra i synagogi w której został odrzucony Pan Jezus. Często bywał u Piotra.


Kafarnaum

W łodziKafarnaum (hebr.) Kefar Nahum: miasteczko Nahuma. Przez arabów nazywane Tal Hum. Nazwa miasta nie jest nigdy wymieniana w Starym Testamencie, wiadomo jednak, że istniało już w II wieku przed Chrystusem. W czasach Chrystusa miało pewne znaczenie, będąc miastem nadgranicznym, siedzibą oddziału wojsk rzymskich i miejscem poboru podatku celnego (Mt 8,5 nn oraz Mt 9,9 nn). Przez Kafarnaum przechodził jeden z ważniejszych szlaków łączących Galileę z Damaszkiem - tzw. Via Maris (200 m na północ od białej synagogi, w pobliżu rzymskiego mauzoleum odkryto kamień milowy z czasów Hadriana z napisem: Imperator Cezar Trajan Hadrian August, syn Trajana, wnuk boskiego Nerwy). Miasteczko rozciągało się na przestrzeni około 3 km wzdłuż brzegów Jeziora Genezaret w kierunku pobliskiej Tabghi. Żydowski historyk Józef Flawiusz, mówiąc o Tabdze w swym dziele zatytułowanym "Wojna Żydowska" (III, 10, 8) nazywa ją "Źródłami Kafarnaum". Mieszkańcy Kafarnaum trudnili się przede wszystkim rolnictwem i rybołówstwem. Kafarnaum znajduje się na wysokości ok. 210 metrów npm. Jak podaje Ewangelia wg św. Mateusza, Chrystus na początku swej publicznej działalności opuścił rodzinne Nazaret i udał się na granicę pomiędzy dwoma pokoleniami Zabulona i Neftalego i osiedlił się w Kafarnaum, które stało się jego miastem. To w nim nauczał w miejscowej synagodze, uzdrawiał chorych (teściową Piotra, córkę Jaira, paralityka, sługę centuriona) i wypędzał złe duchy. Po Zmartwychwstaniu Jezusa w Kafarnaum obok lokalnej gminy Żydowskiej ukonstytuować miała się jedna z pierwszych gmin judeo-chrześcijańskich, której miejscem spotkań stać się miał dom św. Piotra Apostoła.


Później przejażdżka po jeziorze Galilejskim. Piękne widoki na Górę Błogosławieństw i Kafarnaum.


Jezioro Galilejskie

Zwane Tyberiadzkim, Kineret lub Morzem Galilejskim - źródło słodkiej wody dla Izraela oraz Jordanii, położone w depresji, otoczone stromymi zboczami. Wpada do niego i wypada rzeka Jordan. Krajobraz nad jeziorem różni się wyraźnie od typowo izraelskiego, przypomina żyzną oazę lub widoki śródziemnomorskie: bujna roślinność, wysokie palmy, jaskrawokolorowe różowe i czerwone kwiaty. Jest po prostu bardzo ładnie. Na brzegach jeziora Galilejskiego nauczał Jezus Chrystus, dokonał tu też ośmiu z jedenastu cudów. Czterech z jego apostołów było tutejszymi rybakami. Nad Jeziorem Galilejskim żydowscy osadnicy założyli w 1909 roku pierwszy kibuc: Kvutzat Kinneret.Synagoga w Kafarnaum


Po zakończeniu rejsu idziemy na rybę Piotra w restauracji arabskiej na jeziorem. Każdy szukał pieniążka w jej pyszczku.


Dalmanuta

DalmanutaNazwa Dalmanuta pojawia się w Ewangelii tylko raz: (...) „zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty" (Mk 8, 10). Udali się więc w kierunku Dalmanuty, tajemniczego miejsca, do którego żegluje się z Panem Jezusem. Jakże głęboka analogia: istnieje tajemniczy cel „cel fascynujący" dla wszystkich, którzy wybierają Jezusa. (...) Dlatego kieruję dziś do Was zaproszenie Pana Jezusa: „Wejdźcie ze mną na łódź i popłyńmy z Panem Jezusem na drugi brzeg morza, do Dalmanuty".


Po powrocie zwiedzamy bibliotekę w Domus Galiaeae. Została oddana do użytku w 2006 roku. Na jej centralnym miejscu znajduje się Księga Tory z XVI w.



Dzień czwarty

Góra Tabor (11.11.2008)

Rano modlimy się pod terebintem. W Domusie odprawiamy Mszę św. Autobusem udajemy się na Górę Tabor.


Góra Tabor

BazylikaTabor, Dżebel et-Tur, góra o wysokości 588 m, w południowej Galilei, dziś na obszarze Izraela. Ceniona od najdawniejszych czasów jako doskonały punkt obronny, stanowiła też miejsce kultu bałwochwalczego, ganionego przez proroka Ozeasza. Na Górze Tabor, z której roztacza się zachwycająca panorama wielobarwnych pól uprawnych, miało miejsce przemienienie Jezusa. Trzej apostołowie ujrzeli tu swego mistrza rozmawiającego z Mojżeszem i Eliaszem. Wydarzenie to upamiętniają dwa duże kościoły na szczycie góry, jeden franciszkański, drugi grecki.


Bazylika Przemienienia Pańskiego

Zbudowana w latach 1919-1924. Dwie wieże po bokach łączą z kościołem dwie kaplice, poświęcone Mojżeszowi i Eliaszowi. Bazylika składa się z trzech naw, podzielonych potężnymi filarami i arkadami. (Mt 17, 1-8)





Dzień piąty

Góra Hermon - Cezarea Filipowa - źródła Jordanu - Tabgha (12.11.2008)

WodospadDzisiaj wyjazd trochę wcześniejszy. Modlimy się w autobusie. Jedziemy drogą którą naród Izraela był prowadzony do niewoli babilońskiej. Mijamy wzgórza Golan, dawniej Baszanu. Dojeżdżamy do źródeł Jordanu. Jordan spada z Góry Hermonu w formie wodospadu. Tutaj znajdują się ruiny Cezarei Filipowej, gdzie Piotr otrzymał władzę prymatu od Jezusa.


Góra Hermon

Hebr. Har Hermon, arab. Jabalu sh-Shaykh - jest najwyższym szczytem w Izraelu (Dystrykt Północny) i wznosi się na 2 224 metry ponad poziomem morza. Wchodzi w skład pasma górskiego Antylibanu, które przebiega przez terytorium Libanu, Izraela i Syrii. Masyw góry Hermon jest zarazem przygranicznym terenem pomiędzy tymi trzema państwami, jednak dostępu od strony Syrii i Libanu pilnują międzynarodowe wojska ONZ (UNIFIL i UNDOF). W rzeczywistości góra Hermon to grupa trzech wyraźnych szczytów, każdy prawie o takiej samej wysokości. Ze względu na swoją wysokość, Hermon jest zdecydowanie najchłodniejszym miejscem w całym Izraelu. Do tego stopnia słynie ze śniegu, że nadano jej nazwę "góry śniegu", albo "posiwiałej góry".


Cezarea Filipowa

Pierwotnie Paneion, dziś Banias. Miasto położone u źródeł Jordanu, u stóp Hermonu, wybudowane przez Heroda Filipa na cześć cesarza Augusta i w 3 roku przed Chrystusem podniesione do rangi rezydencji. Według relacji Marka (8,27- 30) w pobliżu Cezarei Filipowej miało miejsce wyznanie Piotra, że Jezus jest Mesjaszem. Według Mateusza (16,13-20) Jezus dał tu Piotrowi obietnicę prymatu.


Dolina Jordanu

To rów tektoniczny, ciągnący się na Bliskim Wschodzie przez Izrael i Jordanię. Stanowi on odgałęzienie Wielkich Rowów Afrykańskich. Powstał w trzeciorzędzie. Ma długość około 450 kilometrów, szerokość do 30 kilometrów i maksymalną głębokość około 800 metrów (dno Morza Martwego). Dnem Doliny biegnie kręta rzeka Jordan.

Rzeka Jordan (hebr. Nehar Hayarden, arab.Nahr al-Urdun) jest mała i płytka, lecz bardzo ważna dla tych pustynnych okolic Izraela. Jordan nie jest na ogół szerszy niż 31 metrów ani głębszy niż około 3 metry, z tym, że zależnie od ilości opadów, mogą tu występować nawet znaczne zmiany. Rzeka ma długość 252 kilometry.

Jej dopływami są: Hasbani (hebr. Senir, arab. Hasbani) wypływająca z Libanu, Banias (hebr. Hermon, arab. Banias) wypływająca ze źródła przy Banias u podnóża Góry Hermon, i Dan (hebr. Dan, arab. Leddan) również wypływający u podnóża Góry Hermon. Te trzy rzeki łączą się by stworzyć rzekę Jordan w północnym Izraelu. Ich połączenie następuje w pobliżu Kibbutz Sede Nehemya. Następnie Jordan szybko przypływa przez bagienną dolinę Hula, która jest jeszcze nieznacznie poniżej poziomu morza. Po czym mocno spada w dół do jeziora Galilejskiego.

W dzisiejszych czasach około 70-90% wody rzeki Jordan zużywa się do celów rolniczych. Opuszczając jezioro Galilejskie, rzeka Jordan ma już mniejszy stopień nachylenia i powoli płynie wijąc się zakrętami w kierunku południowym. Dołączają do niej ze wschodu dwa dopływy: rzeki Yarmouk i Jabbok. Wzdłuż Jordanu biegnie droga nr 90, a co jakiś czas znajdują się małe żydowskie osady rolnicze. Spełniają one także ważną rolę z punktu widzenia strategicznego. Są to punkty wczesnego ostrzegania dla państwa Izrael przed napaścią wroga. Liczba tych osad wzrasta im bardziej zbliżamy się do miejsca, gdzie łączą się Dolina Jordanu z Doliną Beit-She'an. Szeroka dolina Beit-She'an prowadzi wygodnymi drogami prosto do Doliny Jizreel i do nadbrzeżnej niziny przy Hajfie. Liczba osad i upraw rolniczych w Dolinie Beit-She'an jest doprawdy uderzająca.

Dolina Jordanu, od Belvoir do Beit She'an, i dolina Beit She'an, dopływu Jordanu, zostały wybrane na tereny realizacji ambitnego programu zabezpieczenia zasobów wodnych Izraela. Większość wody pochodzi z Jeziora Galilejskiego, co nie zaspokaja potrzeb kraju, a z kolei opady zimowe powodują częste wylewy Jordanu. Żydowski Fundusz Narodowy buduje więc w tych dwóch dolinach sieć 40 zbiorników wodnych, przyjmujących wodę w zimie i oddających w lecie. Zbiorniki te pozwolą zwiększyć zapasy wody o 50 milionów metrów sześciennych.

Swiątynia boga PanaKierując się dalej na południe dotrzemy do Morze Martwego. Jednak wcześniej znajduje się przejście graniczne z Jordanią, a w jego pobliżu leży miejsce uznawane tradycyjnie za miejsce chrztu Chrystusa. Obok znajduje się XIX-wieczny grecki klasztor prawosławny. Niestety, strefa przygraniczna jest bardzo mocno strzeżona przez izraelskie wojsko i dostęp do tych miejsc jest często utrudniony. Można z tego miejsca szybko dojechać do Jerozolimy, która jest położona 30 kilometrów na wschód. Na tym krótkim odcinku droga wznosi się z poziomu 395 metrów poniżej poziomu morza do wysokości około 820 metrów nad poziomem morza. Na tym krótkim odcinku doświadczymy gwałtownej zmiany scenerii i temperatury.

Po drodze mija się miejsca znane z Nowego Testamentu, między innymi Betanię. Za jej ocienionymi stokami droga nr 1 wije się na wschód przez nagle opustoszały krajobraz, ożywiany jedynie od czasu do czasu przez samotne obozy Beduinów.Rzeka Jordan kończy swój bieg wpadając do słonych wód Morza Martwego. W tym miejscu opady są nieliczne i wynoszą około 100 mm rocznie. Z tego powodu oraz z wysokiego odparowania poziom Morza Martwego stopniowo spada. Jest to widoczne zwłaszcza w jego południowej części.

Wody rzeki Jordan są niezwykle ważnym zasobem słodkiej wody i z tego powodu kością niezgody pomiędzy Libanem, Syrią, Jordania, Izraelem a Palestyńczykami.


Tabgha

Rzeka JordanTo dolina na północno-zachodnim brzegu jeziora Galilejskiego. Wspomiana została po raz pierwszy w I wieku p.n.e. przez żydowskiego historyka Józefa Flawiusza. Jest tam kilka obiektów związanych z życiem Jezusa. Między innymi kościół cudu rozmnożenia chleba i ryb oraz miejscowość Kafarnaum (Kfar Nahum, czyli wieś Nahuma. Właściwie ta dolina za czasów Jezusa nazywała się po grecku Heptapegon (czyli: siedem źródeł), ale z czasem Arabowie uprościli sobie wymowę tego miejsca na Tabgha. W średniowieczu nazywana była Tabula Domini (czyli Stół Pański). Grecka nazwa nawiązuje do znajdujących się tam gorących źródeł, których temperatura dochodzi prawie do 30 stopni Celsjusza. Poziom wody jeziora Galilejskiego znajduje się około 212 m poniżej poziomu Morza Śródziemnego. Jezioro zasilają wody rzeki Jordan, która przez nie przepływa.


Wracamy nad j. Galilejskie, gdzie znowu, w kościele prymatu odprawiamy Mszę św. I powrót do Domusa.



Dzień Szósty

Kursi - Gerazim - Yardenit - Qumran - Jerozolima (13.11.2008)

Dzisiaj opuszczamy Domus Galilaeae. Najpierw jedziemy do Kursi


Kursi

QumranDawniej Gerazim, Gergessa. Miejsce gdzie Jezus uzdrowił opętanego lub opętanych przebywającego wśród grobów. Klasztor Kursi położony jest na wschód od Morza Galilejskiego u stóp Wzgórz Golan. Pozostałości starożytnego klasztoru zostały odkryte przypadkowo w 1970 r. w czasie prac wykopaliskowych w ruinach Kursi, miasta w ziemi Gadareńczyków (zwanych również w Ewangeliach Gerazeńczykami i Gergezeńczykami). Jest największym zespołem monastycznym w Izraelu. Zidentyfikowane zostało jako miejsce, gdzie według tradycji, Jezus uzdrowił dwóch mężczyzn opętanych przez demony. (Łk 8, 26-39, Mt 8, 23-34) Aby uczcić cud, klasztor wybudowano tam prawdopodobnie na początku V wieku. Klasztor otoczony jest wielkim kamiennym murem ochronnym (145x123 m) wzniesionym w V w. po Chr. Pierwotnie w każdym z boków murów była brama. Po przebudowie pozostała tylko jedna silnie ufortyfikowana brama zachodnia. Wejście stoi na zachód, w kierunku Morza Galilejskiego. W starożytności betonowa droga prowadziła z klasztoru do niewielkiego portu, który służył chrześcijańskim pielgrzymom przybywającym w łodzi.


Następny cel to Yardenit.


Yardenit

Miejscowość położona nad Jordanem, gdzie rzeka wypływa z Jeziora Genezaret. Leży tuż przy południowym krańcu j. Galilejskiego. Przez niektórych uznawane jest za miejsce chrztu Jezusa. Jest łatwo dostępne dlatego wiele wspólnot różnych wyznań dokonuje tutaj obrzędu chrztu czy bierzmowania lub ich odnowienia. Nie ma statusu sanktuarium chrześcijańskiego. Wybudowali je mieszkańcy sąsiedniego kibucu i zamienili w atrakcję turystyczną. (Łk 3, 21-22) Na terenie Autonomii Palestyńskiej, na wysokości Jerycha, jest położone drugie „miejsce chrztu" przez wielu uważane za właściwe.


Czeka nas jeszcze wizyta w Qumran.


Qumran

W roku 1948 kilku beduińskich chłopców znalazło na pustyni judzkiej w miejscowości Qumran w pobliżu Morza Martwego grotę, a w niej gliniane dzbany zawierające rękopisy sprzed 2 tysięcy lat. Oczywiście Beduini nie zdawali sobie sprawy jak cenne jest ich odkrycie. Rękopisy zostały pocięte na kawałki i trafiły na bazar w Jerozolimie. Jeden z takich fragmentów wpadł przypadkiem w ręce handlarza staroci z Betlejem, który skontaktował się z profesorem E. L. Sukenikiem z Uniwersytetu Hebrajskiego, prosząc go o ocenienie, czy są to jakieś rzeczy wartościowe. Ten błyskawicznie zorientował się, że ma przed sobą coś niezwykłego i poprosił o dostarczenie mu większej ilości podobnych kawałków.

Na kolejne spotkanie handlarz z Betlejem przyniósł trzy kompletne, nie rozwinięte jeszcze, zwoje ze skóry zapisane pismem starohebrajskim. Profesor kupił znalezisko. Gdy ostrożnie rozłożył je w domu, okazało się, że pierwszy z nich zawiera tekst starotestamentowej księgi proroka Izajasza, drugi zaś komentarz do księgi proroka Habakuka. Trzeci okazał się najbardziej tajemniczy, stanowił bowiem nie znaną dotychczas nikomu Regułę Wojny - apokaliptyczny opis wojny Synów Światłości z Synami Ciemności. Księga ta mogłaby niemal stanowić regulamin walki jakiejś starożytnej armii, wzorowany zapewne na organizacji legionów rzymskich, precyzyjnie definiujący sposób ustawienia oddziałów, ich uzbrojenie, a nawet szczegóły uprzęży przy zbrojach i wiek wymagany od żołnierzy służących w poszczególnych oddziałach. Było to pierwsze tego typu dzieło literackie znane biblistom, na tyle różne od konwencjonalnych tekstów hebrajskich, że profesor natychmiast doszedł do wniosku, że musiał on być dziełem jakiejś bliżej nie znanej historykom sekty, odłączonej od głównego nurtu religii żydowskiej.

Z wyrywkowych informacji, jakie można było odnaleźć w zwoju z komentarzem do Habakuka, wynikało, ze jej założycielem był ktoś nazwany Mistrzem Sprawiedliwości, który, prześladowany przez Niegodziwego Kapłana, wraz ze swoimi uczniami udał się na pustynię, aby tam założyć wspólnotę żyjącą według własnych reguł. Trudno ustalić, kim były te zagadkowe postacie. Na ogół uważa się, że Niegodziwy Kapłan to któryś z arcykapłanów świątyni w czasach dynastii Hasmoneuszy. Postać Mistrza Sprawiedliwości - założyciela sekty, pozostaje zagadką.


Wieczorem przybywamy do Jerozolimy. Teraz naszą bazą będzie hotel franciszkanów Casa Nova na Starym Mieście. Do Bazyliki Grobu mamy 5 minut.




Wyświetl większą mapę Jerozolimy


Dzień siódmy

Betania - Pustynia Judzka - Jerycho (14.11.2008)

Jedziemy do Betani, miejsca zmartychwstania Łazarza.


Betania

Grób ŁazarzaAl-'Ayzariyyah, miejscowość w środkowej Palestynie (Judea), na południowy wschód od Jerozolimy. Obecnie na terytorium Autonomii Palestyńskiej (Zachodni Brzeg). Wzmiankowana w Biblii jako Anania, zasiedlona ponownie przez Żydów po ich powrocie z niewoli babilońskiej (538 p.n.e.).Położona na wschodnich zboczach Góry Oliwnej, ok. 4 km od Jerozolimy. Rodzinne miasto przyjaciół Jezusa Chrystusa, rodzeństwa: Marty, Marii i Łazarza, którego Chrystus wskrzesił po 4 dniach od jego śmierci. W Betanii Chrystus gościł w domu Szymona trędowatego w szabat przed męką.Współczesne Al-'Ayzariyyah, będące nazwą arabską osiedla chrześcijańskiego - Lazarium, powstałego w IV w. wokół grobu Łazarza.

Betania budzi w czytelnikach Ewangelii wiele drogich wspomnień. Przypominamy sobie dom Łazarza i jego sióstr. Widzimy Martę, zajętą troską o dom, i Marię, która w mistycznym uniesieniu zapomina o wszystkim, pragnąc tylko słuchać słów Zbawiciela. Marta przychodzi do Jezusa, by poskarżyć się na bezczynność siostry, lecz On jej odpowiada: „Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona" (Łk 10,38-42).

Potem scena się zmienia. Dom w Betanii jest w żałobie, bo Łazarz, przyjaciel Jezusa, umarł w czasie, gdy Nauczyciel znajdował się po drugiej stronie Jordanu. Minęły już cztery dni od pogrzebu, gdy Jezus przybył do Betanii. „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem - mówi do Marty. - Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?". Marta odpowiedziała: „Tak, Panie! Ja wciąż wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat" (J 11,25-27). Jezus dokonuje wielkiego cudu. Stając nad grobem, woła: „Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!" Łazarz na głos Pana wstaje i wychodzi z grobu, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz zawiniętą chustą (J 11,1-44).

Jezus dokonuje wielkiego cudu. Stając nad grobem, woła: „Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!" Łazarz na głos Pana wstaje i wychodzi z grobu, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz zawiniętą chustą (J 11,1-44).

Nadchodzi godzina pożegnania Jezusa z uczniami. Najwyższa Rada postanowiła Go zgładzić i Jezus przygotowuje się do wypicia kielicha męki. Zanim to nastąpi, wraca jeszcze do gościnnej Betanii. Jest to szabat przed jego męką. Urządzono tam dla niego ucztę w domu Szymona trędowatego. Gdy Jezus zasiada do stołu, zbliża się do Niego Maria z naczyniem alabastrowym pełnym olejku, którym namaszcza Mu nogi, ocierając je później swymi włosami.

Zgorszony tym Judasz Iskariota mówi: „Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim" (J 12,5). Lecz Jezus odpowiada: „Zostaw ją! Przechowała to, aby mnie namaścić na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale mnie nie zawsze macie" (J 12,7-8). „Zaprawdę powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie głosić będą tę Ewangelię, będą również opowiadać na jej pamiątkę to, co uczyniła" (Mt 26,13; zob. Mt 26,6-13; Mk 14,3-9; J 12,1-8).


W kaplicy krzyżowców odprawiamy Mszę św. Następny kierunek to Pustynia Judzka gdzie Jezus przebywał 40 dni kuszony przez demona.


Pustynia Judzka

PustyniaPocząwszy od tych północno-wschodnich rejonów, Pustynia Judzka ciągnie się na południe wzdłuż zachodniego wybrzeża Morza Martwego. Pustynia, mająca od 16 do 24 kilometrów szerokości, obejmuje wschodnie zbocza Gór Judzkich aż do brzegów Morza Martwego. Teren ten jest podzielony pomiędzy Izrael a Autonomię Palestyńską. Powyżej Jerycha znajduje się góra Kuszenia, która jest tradycyjnie uważana za miejsce, w którym szatan kusił Jezusa podczas jego czterdziestodniowego pobytu na pustyni. Nad skalną przepaścią zawieszony jest grecki klasztor prawosławny, pochodzący z XII wieku. Oficjalnie wstęp na szczyt jest zabroniony, ale można umówić się z dozorcą. Rozciąga się stąd wspaniały widok na Dolinę Jordanu. Według tradycji, szatan pokazał Jezusowi „wszystkie królestwa świata" z tego szczytu, który wznosi się na skraju pustyni i góruje nad leżącym na wschód od niego i obfitującym w piękne palmy Jerychem, w dolinie Jordanu (Mt 3,1; 4,1-11). Okoliczność, iż jałowa Pustynia Judzka może się do tego stopnia zazielenić, ułatwia nam zrozumienie wizji Ezechiela, w której ujrzał on wodę, wypływającą ze świątyni w Jeruzalem. Strumyk stale się powiększał, aż stał się potokiem, płynącym na wschód przez Pustynię Judzką. Jaki przyniosło to rezultat? Ezechiel napisał: „Na obu brzegach potoku będą rosły różne drzewa (?). Owoc ich jest na pokarm, a liście ich na lekarstwo". Rzeka wpadała do Morza Słonego, uzdrawiając nawet jego martwe wody (Ez 47,1-12, Iz 35,1, 6-7).


W Jerycho jemy obiad i oglądamy sykomorę Zacheusza.


Jerycho

Miasto Jerycho (hebr. Yericho; arab. Er Riha) jest położone na wschód od Jerozolimy, w pobliżu rzeki Jordan (w Dystrykcie Judei i Samarii, w Izraelu). Liczy około 19 000 mieszkańców (dane z 2003 r.). Jerycho znajduje się pod palestyńską administracją, na terytorium Autonomii Palestyńskiej. W pobliżu Jerycha odkryto pozostałości ludzkich osad sprzed około 11 tys. lat. Jest to najstarsze miasto na świecie. Prowadzi się tutaj liczne prace archeologiczne. W czasach biblijnych Jerycho zostało zdobyte i zniszczone przez Izraelitów pod wodzą Jozuego. Współczesne miasto Jerycho miało zgodnie z decyzją ONZ z 1947 roku, znajdować się w arabskim państwie w Palestynie. Jednak w wyniku wojny żydowsko-arabskiej w 1948 roku Jerycho znalazło się pod okupacją jordańską. W 1967 roku Izraelczycy zajęli Jerycho. W 1994 roku Jerycho zostało przekazane pod palestyńską administrację, w ramach Autonomii Palestyńskiej. Jerycho jest położone powyżej Doliny Jordanu. Jest to najniżej położone miasto na świecie - 276 metrów poniżej poziomu morza. Ten niezwykły region w całości położony jest poniżej poziomu morza. Jego przedziwny pejzaż jest dziełem erozji.

Starożytne ruiny giną wśród bujnej przyrody tworzącej oazę, w której bujnej zieleni towarzyszą żywe barwy kwiatów i owoców. Z tym pięknem żywych kolorów kontrastuje otoczenie pustynnej doliny. Miasto swoją egzystencję zawdzięcza źródłu, którego nazwa arabska brzmi Ein es-Sultan (Źródło Sułtana). Potocznie nazywane jest źródłem Elizeusza (Nahal Elisha). Jerycho to głównie ośrodek handlowy i turystyczny. Można tu zwiedzać pozostałości jednego z najwcześniejszych osiedli ludzkich, otoczonego potężnym murem kamiennym. Według tradycji biblijnej, mury Jerycha runęły od dźwięku trąb oblegających miasto Izraelczyków. W pobliżu znajdują się ruiny starożytnej synagogi z pięknymi mozaikami podłogowymi z VI wieku, przedstawiającymi między innymi menorę i napis: „Pokój Izraelowi". Blisko miasta leżą ruiny pałacu Hiszama, zbudowanego w 743 roku. Cztery lata po wybudowaniu, pałac zawalił się podczas trzęsienia ziemi. Zachowały się jednak piękne łaźnie z mozaikami, zdobieniami i kolumnami.


Po tak wielu przeżyciach wracamy do hotelu w Jerozolimie.



Dzień ósmy

Betlejem - Jerozolima - Ogród Getsemani - Via Dolorosa - Bazylika Grobu (15.11.2006)

Po śniadaniu w hotelu przekraczamy granicę Autonomii Palestyńskiej i mur ją oddzielający by udać się do Betlejem.


Betlejem

BetlejemBetlejem było znane już na długo przed narodzinami Jezusa. Tu zmarła Rachela (Rdz 35,19), poznali się Rut i Boaz (Rut 1-4), a po kilku pokoleniach narodził się Dawid, pasterz i późniejszy król Izraela. Przez blisko dwa stulecia po narodzeniu Chrystusa Betlejem pozostawało ośrodkiem pogaństwa. Dopiero 31 maja 339 r po Chr.. otworzono w mieście pierwszy kościół. Poświęcono go królowej Helenie, a stał w miejscu dzisiejszej Bazyliki Narodzenia. Tak jak cała Palestyna, Betlejem wielokrotnie przechodziło z rąk do rąk, dostając się kolejno we władanie Rzymu, Bizancjum, krzyżowców, Mameluków, Turków, Brytyjczyków, Jordańczyków i Izraelczyków. Ostatnie przekazanie władzy miało miejsce w 1995 r., kiedy inicjatywę przejęli Palestyńczycy i podczas tradycyjnego wigilijnego zgromadzenia na centralnym Manger Square (plac Żłóbka) obecny był Jasir Arafat.

Chociaż historia Betlejem jest bardzo długa, w Starym Testamencie miasteczko to nie ma większego znaczenia. W zasadzie swą sławę zawdzięcza Dawidowi oraz narodzeniu Jezusa. Miasto wznosi się na skraju Pustyni Judzkiej, dlatego stanowiło schronienie dla podróżnych i dla ludzi pustyni, choć nie zawsze potrafiło zapewnić wszystkim wodę i wyżywienie. Położenie miasta świadczy o tym, że początki miasta z pewnością były pasterskie. Betlejem najprawdopodobniej założyli koczownicy wypasający swe bydło na skraju pustyni, jak to zresztą czynią do dziś. Stosunkowo wcześnie w Betlejem osiedlili się również rolnicy.

W czasach biblijnych miasto Betlejem utrzymywało się tak z pasterstwa, jak i z rolnictwa; Rut zbiera kłosy na polu Booza (Rt 2), zaś jej prawnuk Dawid jest pasterzem i pasie owce swego ojca Jessego (1 Sm 16,11). Wielki król Dawid z perspektywy historii staje się nie tylko symbolem wielkości i niepodległości Izraela, staje się zapowiedzią i figurą przyszłego Mesjasza, który tak jak Dawid narodzi się w Betlejem (Mi 5,1).

Betlejem jest bardzo atrakcyjnym miastem. Szczególnie warte zwiedzenia są okolice Placu Żłóbka. Ciekawe mogą być wycieczki za miasto, np. do pięknie położonego na pustyni klasztoru Mar Saba albo tajemniczego kompleksu pałacowego Heroda Wielkiego, usytuowanego na szczycie przypominającego wulkaniczny stożek wzgórza; rozciąga się stąd niepowtarzalny widok na okolicę.

Betlejem należy do Autonomii Palestyńskiej. Miasto jest otoczone ze wszystkich stron przez posterunki izraelskiej armii, a na drogach znajdują się punkty kontrolne. Główna droga, prowadząca w kierunku Jerozolimy, jest zamknięta na przedmieściach, w rejonie grobowca Racheli. Palestyńczycy nie mają tutaj wstępu, jak również Izraelczycy nie mają swobodnego wstępu do miasta. Wszystkie ograniczenia w ruchu zostały wprowadzone ze względu bezpieczeństwa. Wszelki ruch jest dozwolony wyłącznie przy pomocy specjalnych przepustek, które można uzyskać u izraelskich władz wojskowych.

Okresowo wprowadza się ułatwienia w ruchu turystów przybywających do Betlejem.


Zwiedzamy Bazylikę Narodzenia i kościół św. Katarzyny w której podziemiach miał swoją celę św. Hieronim. Mszę św. odprawiamy w kaplicy krzyżowców. Obiad jemy u sióstr w hotelu Casa Nova, tam gdzie w czasie wizyty w Betlejem był Jan Paweł II.

Wracamy do Jerozolimy. Modlimy się w Ogrodzie Getsemani i odprawiamy drogę krzyżową ulicami Starej Jerozolimy - Via Dolorosa, kierując się do Bazyliki Grobu.


Kościół Wszystkich Narodów - Getsemani

Kościół Wszystkich NarodówWznosi się na Górze Oliwnej w ogrodzie Getsemani nad skałą, na której, jak się wierzy, modlił się Chrystus w noc pojmania. Obecny kościół powstał w 1924 r. Jego budowę finansowało konsorcjum 12 narodów - stąd nazwa kościoła i 12 kopuł ozdobionych godłami tych państw. W środku nawy jest skała otoczona koroną cierniową z kutego żelaza. Obok kościoła zachowała się część ogrodu Getsemani z kilkusetletnimi drzewami oliwnymi.

Św. Łukasz, relacjonując ostatni pobyt Jezusa w Jerozolimie, pisze: Przez dzień nauczał Jezus w Świątyni, wieczorem zaś wychodził i noce spędzał na górze zwanej Oliwną (Łk 21,37). Chrystus codziennie, ukończywszy nauczanie, wychodził z miasta, przekraczał potok Cedron i wchodził na zbocze Góry Oliwnej, by szukać gościny u swych przyjaciół w Betanii (Mt 21,17) lub udawał się bliżej, do położonego u stóp góry ogrodu zwanego Getsemani, który zapewne należał do któregoś z Jego uczniów. Św. Łukasz podaje, że po Ostatniej Wieczerzy Jezus przybył tu według zwyczaju (Łk 22,39), a św. Jan pisze, że Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili (J 18,2). Możemy sobie wyobrazić ten ogród jako typową wschodnią posiadłość wiejską otoczoną murkiem ułożonym z kamieni, z drzewami oliwnymi i grotą przystosowaną do zanocowania, gdzie znajdowała się też tłocznia, od której cały ogród wziął nazwę Getsemani ("tłocznia oliwy").


Via Dolorosa

Chrystus dźwigał swój krzyż z pretorium Piłata, gdzie odbył się proces, na miejsce ukrzyżowania - Golgotę. Szedł ciasnymi uliczkami Jerozolimy, otoczony obojętnym tłumem. Dzisiaj wierni podążają tą samą drogą. Wyruszają z dziedzińca szkoły muzułmańskiej i dochodzą do Bazyliki Grobu Bożego, która skrywa Skałę Kalwarii. Większość stacji to kapliczki, czasami jest to tylko kolumna czy znak krzyża na ścianie. Kroczenie śladami umęczonego Chrystusa to niezwykłe przeżycie.

Przez cały rok w każdy piątek na ulicach starej Jerozolimy odbywa się nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Prowadzą je franciszkanie po włosku i po angielsku, a w czasie Wielkiego Postu również po arabsku.


Bazylika Grobu

Bazylika GrobuBazylika powstała w miejscu, gdzie według tradycji chrześcijańskiej rozegrało się pięć ostatnich stacji Drogi Krzyżowej. Znajdująca się w niej Kaplica Bożego Grobu uznawana jest za miejsce, gdzie Józef z Arymatei znalazł i złożył ciało Chrystusa do grobu. Pod ołtarzem Kalwarii przez szybę można zobaczyć szczelinę skalną, powstałą w momencie śmierci Chrystusa, gdy „ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać" (Mt 27, 51). Kalwaria - miejsce ukrzyżowania Chrystusa wznosi się ok. 5 m ponad poziomem bazyliki. Obecnie ta część sanktuarium podzielona jest pomiędzy łacinników i Greków ortodoksyjnych. W części prawosławnej znajduje się ołtarz usytuowany na tej samej skale, w którą zatknięty był Krzyż Chrystusa. „A na miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo" (J 19, 41). Grób, do którego złożono umęczone Ciało Jezusa, należał do Józefa z Arymatei. Był to typowy grobowiec, który składał się z dwóch komór: właściwej komory grobowej z wnęką lub ławką o łukowatym sklepieniu, gdzie składano zmarłego, oraz z przedsionka. Otwór prowadzący do wnętrza komór zasuwano okrągłym kamieniem. Grób Chrystusa. Komora grobowa ma wymiary 2,07 m na 1,93 m. Marmurowa ława przykrywa skalną półkę, na której złożono umęczone Ciało Chrystusa. Od dwóch tysiącleci chrześcijanie ze szczególną czcią całują to miejsce. W czasie pielgrzymki do Ziemi Świętej Grób Chrystusa nawiedził Jan Paweł II.



Dzień dziewiąty

Jerozolima - Ogród Getsemani - Sadzawka Owcza (Betesda) - Via Dolorosa - Bazylika Grobu - Wieczernik - grób Dawida - Hotel King Dawid (16.11.2008)

Jerozolima.jpgPo śniadaniu w hotelu modlimy się w Ogrodzie Getsemani i przechodzimy jeszcze raz drogę krzyżową ulicami Starej Jerozolimy - Via Dolorosa kierując się do Bazyliki Grobu.


Sadzawka Owcza (Betesda)

Inaczej Bethesda - duża sadzawka w Jerozolimie, otoczona w czasach Jezusa pięcioma portykami. Prawdopodobnie jest to ta sadzawka, którą w północno-wschodniej części miasta odkryli archeolodzy. Zbiornik ten zasilany był wodą ze źródła, a jego powierzchnia poruszała się co jakiś czas. Nad sadzawką gromadziło się wielu chorych, ponieważ pierwszy, kto zanurzy się w wodzie po jej poruszeniu, doznawał uzdrowienia. W tym miejscu Jezus przywróci zdrowie sparaliżowanemu od 38 lat (J 5,1-15 ). Kościół Św. Anny wybudowany przez Krzyżowców w XII wieku. Wzniesiony w stylu romańskim, charakteryzuje się świetną akustyką. Powstał na cześć rodziców Maryi - Joachima i Anny w miejscu ich domu. W tym miejscu urodziła się Matka Boska. Obok kościoła znajduje się zejście do sadzawki Betesda, słynnej z cudu uzdrowienia chromego.

"Potem nastąpiło święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy. W Jerozolimie zaś znajduje się sadzawka Owcza, nazwana po hebrajsku Betesda, zaopatrzona w pięć krużganków. Wśród nich leżało mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych. Znajdował się tam pewien człowiek, który już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: „Czy chcesz stać się zdrowym?" Odpowiedział Mu chory: „Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. Gdy ja sam już dochodzę, inny wchodzi przede mną". Rzekł do niego Jezus: „Wstań, weź swoje łoże i chodź!". Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje łoże i chodził." (J 5, 1-9)


Mszę św. oprawiamy w tzw. Małym Wieczerniku. Modlimy się też w Wieczerniku i przy grobie króla Dawida, który jest równocześnie synagogą.


Wieczernik

W cieniu dzisiejszego kościoła Zaśnięcia NMP, na pierwszym piętrze gotyckiego budynku, znajduje się wieczernik (Cenaculum). Według tradycji chrześcijańskiej to tutaj Chrystus spożył ostatni posiłek z uczniami. Sala pozbawiona jest dekoracji, tylko piękne gotyckie łuki dzielą ją na dwie części.


Następnie udajemy się do Hotelu King Dawid na poczęstunek.



Dzień dziesiąty

Bazylika Grobu - Ain Karim - Muzeum Izraela (17.11.2008)

Po przejściu z hotelu odprawiamy Mszę św. w Bazylice Grobu w kaplicy z VII w. Po modlitwie udajemy się do Ain Karim.


Ain Karim

Skała namaszczeniaMalownicza wioska, znajduje się 7 km na zachód od centrum Jerozolimy. Nazwy tej nie wymienia żaden z Ewangelistów, jednak tradycja chrześcijańska wiąże tę miejscowość z opisaną w Ewangelii według św. Łukasza wizytą Maryi u krewnej - z nawiedzeniem św. Elżbiety. Ain Karim jest rodzinnym miastem św. Jana Chrzciciela, miejscem, gdzie żył kapłan Zachariasz ze swoją żoną Elżbietą. Ewangelista Łukasz wspomina krótko: „Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta Judy" (Łk 1,39). Po Zwiastowaniu Maryja pośpiesznie udała się do swej kuzynki do Ain Karem. Elżbieta wymówiła wówczas pamiętne słowa: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona" (Łk 1,42-45). A Maryja odpowiedziała słowami hymnu Magnificat: "Wielbi dusza moja Pana" (Łk 1,46-56). Św. Elżbieta, chociaż była już w podeszłym wieku, również spodziewała się potomka. Niebawem urodziła syna - św. Jana Chrzciciela. Na murze dziedzińca sanktuarium Nawiedzenia znajdują się tablice z tekstem Magnificat w 42 językach - w tym również w języku polskim. Inicjatywa ich wmurowania pochodzi od Polaka - o. Aureliusza Borkowskiego OFM. Znajduje się tu kilka pięknych kościołów i klasztorów.


W Muzeum Izraela oglądamy makietę Jerozolimy, która najlepiej pokazuje jak kiedyś wyglądała.


Muzeum Izraela

Zbudowane w 1965 r. na grani wychodzącej na Jerozolimę Zachodnią ma najpiękniejsze dzieła sztuki i zabytki archeologiczne w kraju. Składa się z szeregu pawilonów położonych na łagodnym zboczu i przypominających tradycyjną arabską wioskę. W zbiorach muzeum znajdują się całe wnętrza synagog z Europy i Indii, przykłady miejscowych dzieł sztuki najwyższej klasy, wspaniałe zabytki archeologiczne i słynne na cały świat zwoje znad Morza Martwego. Znajduje się tam także ogromna makieta miasta takiego, jakie mogło być w 66 r., w czasach Drugiej Świątyni. Ma ok. 20 m po przekątnej i zaznaczono na niej wprost fantastyczną ilość szczegółów. Stale jest aktualizowana, by uwzględniała nowe odkrycia archeologiczne.



Dzień jedenasty

Jerozolima - Miejsce Wniebowstąpienia - Ojcze Nasz - Góra Oliwna - Miejsce Zaśnięcia Maryi - Wzgórze Mamre (18.11.2008)

Autobusem wjeżdżamy na Górę Oliwną i udajemy się do miejsca Wniebowstąpienia Pana Jezusa.


Miejsce Wniebowstąpienia

ToraOstatnim sanktuarium związanym z ziemskim życiem Jezusa Chrystusa jest miejsce Jego Wniebowstąpienia. Znajduje się ono w Jerozolimie na samym szczycie Góry Oliwnej, gdzie - według Dziejów Apostolskich i tradycji - Zmartwychwstały pożegnał się z uczniami. Pierwsza kaplica została tu zbudowana ok. 380 r. dla upamiętnienia wniebowstąpienia Chrystusa, gdzie kurz utworzył w sposób cudowny ślady jego stóp. Ślad prawej stopy przeniesiony na kamień zachował się tu do dziś. Sanktuarium Wniebowstąpienia Jezusa należy dzisiaj do muzułmanów i zostało zamienione na meczet. Chrześcijanie mogą sprawować tu własną liturgię tylko raz w roku - w uroczystość Wniebowstąpienia.


Góra Oliwna

Wznosi się na wschód od Starego Miasta. Jej zbocze wykorzystywano jako miejsce pochówku od III tysiąclecia p.n.e. Na wzgórzu jest także dużo miejsc związanych z ostatnimi dniami Chrystusa, a ze szczytu można podziwiać wspaniałą panoramę Starego Miasta. Między murami miasta a wzgórzem rozciąga się Dolina Jozafata. Groby proroków - Na południowo-zachodnim zboczu Góry Oliwnej znajduje się wiele cmentarzy żydowskich.


Niedaleko znajduje się Kościół Ojcze Nasz


Kościół Ojcze Nasz

Stoi obok częściowo zrekonstruowanego kościoła z IV w. wzniesionego nad grotą znaną jako miejsce, gdzie Chrystus nauczył uczniów modlitwy Pater Noster (Ojcze nasz). Dziś XIX-wieczny kościół i klasztor słyną z tablic z płytek ceramicznych z modlitwą Ojcze nasz wypisaną w 62 językach.


Grób Maryi Panny

Podziemne sanktuarium w Dolinie Jozafata, gdzie uczniowie pochowali Matkę Boską, jest najbardziej nastrojowym miejscem świętym w Jerozolimie. Fasada, imponujące schody i chrześcijańskie groby królewskie w bocznych niszach pochodzą z XII w. Grób Matki Boskiej stoi we wschodniej części krypty, którą zdobią ikony i ornamenty typowe dla prawosławia. Dziś nabożeństwa odprawiają tu Grecy, Ormianie, Koptowie i Syryjczycy. W ścianie południowo-wschodniej znajduje się mihrab umieszczony tu po zwycięstwie Saladyna. Miejsce to zostało uznane za święte przez muzułmanów, ponieważ według arabskiego uczonego Mahomet zobaczył w czasie nocnej podróży do Jerozolimy światło nad grobem swojej "siostry Maryi".


Schodzimy drogą po której w Niedzielę Palmową na osiołku jechał Pan Jezus. Roztaczają się tutaj piękne widoki na Starą Jerozolimę. Autobusem przejeżdżamy na wzgórze Mamre związane z Abrahamem gdzie ma powstać Domus Mamre.



Dzień dwunasty

Lotnisko w Tel Awiwie - Zurich - Warszawa (19.11.2008)

Ortodoksyjny ŻydO godzinie 2.00 wyruszamy na lotnisko w Tel Awiwie.


Port lotniczy Tel Awiw - Ben Gurion

Największy port lotniczy Izraela. Do 1975 roku nosiło nazwę jako Lod Airport, które znajduje się obok miasta Lod, w odległości 15 km na południowy-wschód od Tel Awiwu i około 50 km od Jerozolimy. Lotnisko obecnie nazwane na cześć pierwszego premiera Izraela, Dawida Ben Guriona.


Lecimy do Zurichu, gdzie mamy przesiadkę na samolot do Warszawy. I tak kończy się ta niezwykła pielgrzymka.

Podsumowania

Opisane przez ks. Grzegorza Kortasa, 8 - 18 października 2008 roku •

Podsumowania

  • Odwiedzonych krajów: 3
  • Przebytych kilometrów ok. 7 tys.
  • Czas pielgrzymki: 8 - 18 Października 2008 roku
  • Wypadki - 0


ks. Grzegorz Kortas






statystyka

Ryba Maj 2008 © ks. Grzegorz Kortas