Wyprawy rowerowe

Szlak Białego Węgla, Maksymilianowo - Koronowo (pieszy, czarny)

Maksymilianowo – Bożenkowo– Samociążek – Koronowo

28.03.2012

dyst.= 30 km

Maksymilianowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Osielsko. Wieś liczy ponad 1400 mieszkańców i jest ważnym węzłem kolejowym. W miejscowości znajduje się szkoła podstawowa, ośrodek zdrowia, punkt apteczny, 5 sklepów, kościół i cmentarz, obok którego znajduje się drugi ewangelicki. W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

W Maksymilianowie w dniach od 27 do 30 stycznia 1945 r. w czasie przygotowań do przełamania wału pomorskiego mieściło się stanowisko dowodzenia dowódcy armii wojska polskiego gen. dyw. Stanisława Popławskiego. W miejscowości znajduje się stacja kolejowa: Maksymilianowo.

Koronowo leży 25 km na północ od Bydgoszczy, w pobliżu ważnych szlaków komunikacyjnych Bydgoszcz-Koszalin i Bydgoszcz-Gdańsk. Największym atutem i najbardziej rozpoznawalną turystyczną marką gminy jest Zalew Koronowski. Akwen ten i jego okolice to bardzo atrakcyjne miejsca zarówno dla osób, które szukają możliwości aktywnego wypoczynku, jak i dla tych, którzy cenią sobie ciszę, spokój i relaks na łonie natury. W rankingu atrakcyjności polskich jezior tygodnika „Wprost" w 2006 r., Zalew Koronowski sklasyfikowany został na wysokiej 7. pozycji pośród 60 ocenionych akwenów, zostawiając w tyle wiele jezior mazurskich. Na atrakcyjność Zalewu składają się wyjątkowe walory przyrodniczo-krajobrazowe (to Obszar Krajobrazu Chronionego), jak i dobrze rozwinięta infrastruktura turystyczna.

Zalew na prawie na całej długości linii brzegowej (ok. 102 km) otaczają zwarte kompleksy leśne, pełne dzikiej zwierzyny, grzybów i owoców leśnych. Są tu liczne szlaki turystyczne – piesze i rowerowe. Sam Zalew Koronowski jest najprężniejszym w województwie Kujawsko-Pomorskim centrum sportów wodnych, a przede wszystkim żeglarstwa. Wokół jeziora usytuowanych jest wiele portów, przystani i stanic wodnych, a w szczycie sezonu pływa po nim kilkaset jachtów. A mimo to, jest tu wiele ustronnych zatoczek, gdzie żeglarze mogą się zaszyć nie niepokojeni przez nikogo. Ważnym atutem akwenu jest też fakt, że prawie wszędzie żeglarze mogą swobodnie dobijać do brzegów - na wielu innych jeziorach nie lada problem. W trakcie sezonu odbywają się tu liczne imprezy i regaty dla żeglarzy, jak choćby regaty 24-godzinne.

Zalew jest też częścią Szlaku Brdy, jednego z najbardziej popularnych w Polsce szlaków spływów kajakowych. Ambitni kajakarze mogą się pokusić także o próbę pokonania ponad 30-kilometrowego szlaku jezior rynny byszewskiej, połączonych ze sobą i z Zalewem Koronowskim rzeką Krówką. Na niektórych odcinkach kajaki trzeba przenosić. Może to nadać wyprawie charakteru prawdziwie „survivalowego", na co pozwolić mogą sobie doświadczeni kajakarze. Zalew Koronowski i pobliskie jeziora to także prawdziwy raj dla wędkarzy, bogaty w wiele gatunków ryb, jak np.: sandacz, węgorz, szczupak, lin, okoń, sum, leszcz.

W okolicach Koronowa i Zalewu prężnie rozwija się jeździectwo, głównie dzięki Klubowi Jeździeckiemu „Deresz" i „Stajni" w Starym Jasińcu. W przerwach pomiędzy aktywnym wypoczynkiem nad Zalewem turyści mogą wybrać się do Koronowa, gdzie nie brakuje zabytków i miejsc naznaczonych historią, takich jak średniowieczna kolegiata, kościół św. Andrzeja, cmentarz żydowski, czy największy w Europie most kolejki wąskotorowej. Nie lada atrakcją jest także coroczny lipcowy Festyn Cysterski, połączony z inscenizacją bitwy pod Koronowem z Krzyżakami. Podczas weekendowego Festynu, uczestnicy mogą przenieść się w czasie do średniowiecza i poznać ówczesne zwyczaje, rękodzieło i kunszt rycerski.

Źródło: pojezierza.com.pl

Wyszukiwarka

Trasa

Nazwa szlaku wzięła się od elektrowni wodnych zbudowanych na Brdzie.

Wyruszam spod dworca PKP w Maksymilianowie.

Rozlewisko w bliskiej odległości od dworca PKP.

Droga prowadząca do dworca PKP od strony Bydgoszczy.

Rozlewisko w bliskiej odległości od dworca PKP.

Rozlewisko w bliskiej odległości od dworca PKP.

Rozlewisko w bliskiej odległości od dworca PKP.

Dworzec PKP Maksymilianowo.

Podjeżdżam w stronę wiaduktu i skręcam w lewo.

Dworzec PKP Maksymilianowo.

Skręcam w prawo w w żużlową drogę i znowu w prawu w młodnik. Ale tutaj nie można jechać rowerem. Wycofuję sie więc do drogi asfaltowej. Przejeżdżam przez tory kolejowe.

Znajduje się w Nowym Mostku.

W Nowym Mostku.

Przekraczam rzeczkę Kotomierzankę w Nowym Mostku. Skręcam w prawo w leśną drogę prowadzącą wzdłuż drogi asfaltowej. Przecinam ruchliwą drogę do Koronowa i lasem docieram do Bożenkowa.

Plac zabaw w Bożenkowie.

Plac zabaw w Bożenkowie.

Plac zabaw w Bożenkowie.

Staw retencyjny małej elektrowni wodnej w Bożenkowie.

Staw retencyjny małej elektrowni wodnej w Bożenkowie.

Staw retencyjny małej elektrowni wodnej w Bożenkowie.

Staw retencyjny małej elektrowni wodnej w Bożenkowie.

Kaplica w Bożenkowie.

Po objechaniu Bożenkowa z ulicy Rekreacyjnej skręcam w prawo do lasu i wjeżdżam na szlak.

Leśny dukt z Bożenkowa.

Na skraju lasu skręcam w prawo. Zjeżdżam na drogę do leśnictwa Ługowo i skręcam w prawo.

Jadę piaszczystą drogą w kierunku Samociążka.

Z lewej strony mijam drogę do mostu przez Brdę.

Jadąc cały czas prosto docieram do zamku Elektrowni Wodnej Koronowo w Samociążku.

Zamek Elektrowni Wodnej Koronowo w Samociążku.

Zamek Elektrowni Wodnej Koronowo w Samociążku.

Budynki Elektrowni Wodnej Koronowo w Samociążku.

Elektrownia Wodna Koronowo w Samociążku.

W latach pięćdziesiątych Elektrownia Koronowo była jednym z największych obiektów polskiej energetyki wodnej budowanym całkowicie od fundamentów. Myśl wykorzystania energii wodnej rzeki Brdy i związana z nią konfiguracja terenów okolicy Koronowa powstała w roku 1929. Pierwszymi projektantami stopnia wodnego byli prof. Karol Pomianowski i inż. Alfons Hoffman. Wykonanie dokumentacji technicznej i roboczej zlecono Warszawskiemu Biuru Projektów Energetycznych "Energoprojekt". Głównym projektantem został Józef Dębowski.
Projektowany stopień wodny miał wykorzystywać naturalny spad odciętego koryta rzeki, dzięki czemu przez doprowadzenie wody do siłowni kanałem roboczym uzyskano dodatkowy spad większy od spiętrzenia na zaporze. W tym przypadku miało to być dodatkowe 7 m (spiętrzenie na zaporze 18 m, a uzyskany spad w elektrowni wyniósłby 25 m). Genialnym pomysłem Profesora Pomianowskiego było wykorzystanie równoległego do rzeki Brdy łańcucha jezior polodowcowych od potoku Kręgiel tj. od Jeziora Lipkusz do jeziora Białego na trasie długości ok. 10 km. Dzięki temu pomysłowi skrócono o tę samą długość kanał roboczy elektrowni do odcinka łączącego jezioro Białe ze wsią Samociążek (około 1350 m), gdzie zaplanował profesor siłownię. Realizacja tego pomysłu wymagała wykonania połączeń (przekopów między istniejącymi jeziorami).

Budowa stopnia wodnego Koronowo trwała 5 lat: od 1 kwietnia 1956 roku do 4 marca 1961 roku. W zakres podstawowych prac do wykonania wchodziły następujące elementy:
zapora w Pieczyskach (wraz z wierzą zasuw i upustem dennym),
kanał roboczy obłożony płytami betonowymi,
jaz wlotowy do kanału roboczego w Samociążku,
zamek wodny przy elektrowni,
rurociągi łączące zamek wodny i budynek siłowni o średnicy 4,8m i długości 96m,
budynek siłowni z dwoma turbozespołami o mocy 13,750MW każdy,
rozdzielnia 110kV.
W dniu 15 września 1960r. rozpoczęła swą działalność grupa rozruchowa. Grupa ta dokonała sprowadzenia poszczególnych urządzeń elektrycznych oraz dokonała ich rozruchu. Natomiast w dniu 4 marca 1961r. elektrownia Koronowo została przekazana do wstępnej eksploatacji.

Przekazania elektrowni dokonał Wiceminister Górnictwa i Energetyki Eugeniusz Zadrzyński, w obecności dyr. ZEOPn Aleksego Oszkodara, zastępcy dyrektora do spraw inwestycyjnych Maksymiliana Kędziorskiego, dyrektora budowy Włodzimierza Majkowskiego oraz zaproszonych gości.

Elektrownia została wybudowana jako elektrownia szczytowa przepływowa, czyli produkująca energie elektryczną i interweniująca w sytuacjach niedoboru mocy w systemie elektroenergetycznym. Obecnie elektrownia ta mieści się w pierwszej dziesiątce elektrowni wodnych w Polsce, jeżeli chodzi o dysponowaną moc.

Zamek Elektrowni Wodnej Koronowo w Samociążku.

Przekraczam zaporę. Jadę brukowaną drogą wzdłuż zabudowań.

Kiedy docieram do szosy na Koronowo w Samociążku skręcam w lewo na publiczną plażę. Jadąc za znakami szlaku w prawo koło sklepu trafia się na teren prywatny.

Plaża i kąpielisko w Samociążku.

Na plaży robi się groźnie.

Ze względu na wypalane trzciny nie jadę ścieżką wzdłuż widocznego powyżej brzegu Kanału Lateralnego, ale wracam na szosę do Koronowa.

Kanał Lateralny.

Kanał Lateralny.

Kanał Lateralny.

Kanał Lateralny.

Jadę cały czas prosto w stronę Koronowa. Szlak od ulicy Pomianowskiego odbija w prawo stronę Pieczysk. Ten fragment jest jednak dla mnie zbyt trudno, dlatego kontynuuję jazdę asfaltem. Skręcam wprawo w ulicę Przemysłową. Z lewej strony mijam silosy zbożowe spółki Elewator.

Silosy zbożowe spółki Elewator w Koronowie.

Silosy zbożowe spółki Elewator w Koronowie.

Z prawej cmentarz komunalny pw. Miłosierdzia Bożego. W końcu Koronowo to miasto cysterskie. Koło cmentarza przy ścieżce z lasu pojawiają się znaki szlaku.

«« Część druga »»

Podsumowania

• Data wycieczki - 28 marca 2012 roku
• Trasa wycieczki: Maksymilianowo – Bożenkowo– Samociążek – Koronowo
• Przejechanych kilometrów - 30 km

ks. Grzegorz Kortas

---

---